16 dagen aan-één-stuk klaagvrij ..en toen wéér op 1, sh!t.
Vorige dagen waren 'stress'vol, het is spannend om uwe nek uit te steken/ en deze morgen mocht de vakbond zijn communiqué niet verspreiden. Daar ging ik nog goed mee om totdat het verlof voor de eerste schooldag, maandag a.s., werd geweigerd omdat ik per ongeluk vroeg om de eerste september en niet de derde.
Allemaal excuses Clark !
Maar o zo menselijk. Ik voel me vaak meer Bruce Banner dan Clark Kent
Deed me denken aan een verhaal van lang, lang geleden//
Ik heb geen facebook-friends van het werk ! Ik heb slechts 23 familie, vrienden en goede kennissen op het net. Ik denk dat ik als ik vloek ik dat beter in een gesprek doe.
Vrienden vinden een vies woord wel leuk, maar het was klagen hé.
Mijn toenmalige baas M/V zei dat ze altijd werkte, geen vrij nam, en thuis werkte, en dit-en-dat..
maar (geen mild gedacht - dus met een berg zout te nemen) als het er op aan kwam viel ze even goed ziek, ging ze ook naar huis omdat iemand haar boiler kwam maken of één van haar meerderjarige kinderen liefdesverdriet had of een hemd niet vond ..alsof we dat niet merkten. Tja
Dat zeggen is niet mild van mij, ik weet het, daarom is het klagen.
(lang geleden) Het was de eerste keer dat ik voor een baas werk die zo emotioneel was. Het was een wijze les.
Wat ik leerde :
Ik vond mezelf altijd wat terughoudend, het hinderde mij dat ik niet extrovert ben.
Nu weet ik dat dit juist goed is.
Met al die emoties belast je medewerkers maar.
Al dat gedoe van ik-ben-zus-en ik-ben-zo.. dat doorprikken medewerkers toch op den duur. Ze zien wel hoe je bent, dat hoef je niet te vertellen. Al die zelfopoffering ook dat gaat toch mis.
Maar goed, terug naar het klaag-aspect van deze blog.
Waarom is dit klagen ? Eens kijken naar de definitie - en naar de vijf redenen waarom mensen klagen, en dan was dit klagen omdat:
- een krachtige uitspraak 'geit' en o ja ook één keer 'trut' M/V
- was een uitlating dat ik beter ben als baas en het wél zou toelaten
- een uitlating dat ze geen moed kon opbrengen deze week, maar voor zulke futiliteiten wel nee durft zeggen. Ik was er niet bij, ben met verlof dus mag ik daar geen uitspraken over doen.
- en ..het zeggen tegen de verkeerde personen hé: ik moet het tegen mijn baas zeggen (en zal dat wel doen hoor).
- en - de belangrijkste reden ! - ik voelde het zelf aan als klagen. Je weet dat je het zelf aanvoelt, en dan verwissel je eerlijk het paarse bandje van pols, zo simpel is dat.
Ik heb er wel iets positiefs mee gedaan om mezelf, mijn gedachten, tot rust te brengen.
Om deze reden: Het is niet wijs om je losse gedachten de vrije loop te laten en je ziek, verdrietig of in dit geval kwaad te denken. Hou je gedachten een beetje aan de leiband.
Wat ik deed?
Ik belde toen mijn collega diensthoofd op en vroeg hoe mijn diensten het deden tijdens mijn verlof. Hij vertelde er veel goeds over, en de problemen waren de gewoonlijke dingen - geen rampen. Ik mag trots zijn op mijn teams.
We roddelden ook over andere dingen, maar het viel me op dat de collega eigenlijk geen kwaad sprak over fouten en negatieve zaken die er waren, dat hij niet kloeg.
Ik vroeg waarom en blijkbaar had de collega het paarse bandje al twee weken om ! Wow, goed !
Op die manier breng ik mijn gedachten weer tot rust, en nu heb ik een prettige avond met mijn kids.
Ik begin dus weer terug om 21 dagen aan-één-stuk-klaagvrij te zijn. Ik was toch kortbij met die 16 dagen ..21 dat moet me lukken !
Veel succes met klaagvrij worden !
coach Clark Kent