Klaagvrij: Klagen over de drankautomaat ..is er niks ergers?!

Coach Clark Kent test: A complaintfree world van Will Bowen/ blog 25/ ook reeds dag 55 met het paarse bandje om de pols.

Welkom op mijn blog
Op naar een dag 5 van de 21 dagen aan één stuk klaagvrij zijn, het gaat wat op en af.


Gisteren was een dag met ups en downs, werkelijk een halve dag vrijaf bezig geweest met het vonnis rond een zogezegd niet betaalde training bij Edel Maex (€700 !). Politie, gerechtsdeurwaarder, griffie van het vredegerecht ..overal geweest. Uiteindelijk gaf de advocaat van de tegenpartij me wat hoop dat de dagvaarding onterecht kon zijn als zijn klant hem niet alle bewijzen van betaling gegeven had. Dan zou die €700 niet meer hoeven. 'We gaan niet onterecht innen ook al kwam u niet opdagen op het vredegerecht, we leven nog altijd in een rechtstaat, zei hij'. Goed, we zullen zien - ik stuurde de bewijzen door.


..en neen, gisteren heb ik niet geklaagd ! Ik was zelfs vriendelijk tegen de receptioniste van de gerechtsdeurwaarder die me wandelen moest sturen van haar oversten. Kreeg het toch gedaan dat ze schriftelijk verklaarde dat ik documenten kwam laten zien en men mij niet wou te woord staan (elke stap is er één hé.)

Klagen doen mensen te snel weet ik nu. bvb.: Een vijftal bezoekers klagen tegen me dat de cola automaat leeg is op zo een warme dag. Het is klagen want ze doen het sarcastisch en boos 'dit is onze champagne, hier moeten we moeder haar verjaardag mee vieren!' zeggen ze hun glas fris water op heffende. Om de hoek is een bistro en daar gaan ze normaal met haar een glaasje drinken. 
Ze zagen mij een sixpack cola blikjes geven aan een medewerker, een beloning voor zijn inspringen bij ziektes. Die blikjes hadden wij als diensthoofden zelf gekocht. Ik heb hen dit uitgelegd, en ik bood hen aan de automaat open te doen en te geven wat ze wilden.
'HOEFT AL NIET MEER !' werd me toegesnauwd. 
' wel, het is niet mijn werk maar ik ga hem toch proberen aan te vullen' zei ik. Ik vond de sleutel en wat blikjes en deed het. Zij weigerden een blikje.

Klagen over een drankautomaat, heb je niks beters te doen? zou je kunnen denken.
Wel, die drankautomaat was maar een symbool voor..


Wacht ! Ben ik beter dan die mensen?, neen ! 
Maar hebben zij gekregen wat ze wilden ? ..als het echt blikjes waren die ze wilden: neen !
Wat wilden ze wel ? Aandacht?, die kregen ze ..maar dat was ook niet goed.
Wat wilden ze ? Ik denk dat ze het erg vonden dat ze dit jaar met moeder haast niet meer buiten kunnen komen (naar de bistro gaan) omdat moeder dementie heeft en zich onbehoorlijk gedraagt  in het openbaar. Op een verjaardag is dat extra zwaar. Ze willen dit zeggen, maar doen het op een verkeerde manier, klagend en boos. Ik ken deze familie goed, help hen vaak 'verwerken', maar ze zijn er nog niet klaar mee. Ik bel hen een dezer dagen nog eens op hierover ..en weet dat ze dan wéér hun excuses aanbieden. 
Toch ben ik een mens en is dat verbaal geweld niet hartstikke tof. 


Ook heb ik me niet opgenaaid over het feit dat diegene die de automaat moet aanvullen het de laatste tijd (net met de hitte) wat verwaarloosd waardoor er klachten komen. Weet je; ik heb aangeboden het te doen, het gedaan, en daarmee is de kous af. Ik koos er voor om dit te doen. Ik had ook kunnen kiezen om een scene te maken, of iemand anders de automaat te laten aanvullen. Ik koos dit. 
De volgende keer pak ik hem wel aan (altijd mondig, weet je nog?)


Ik blijf proberen 21 dagen aan één stuk klaagvrij te zijn. Wish me succes..
Clark Kent