Week 3 grenzen (ook van tijd en ruimte)
Leef meer in het hier en nu.
Leef meer in het hier en nu ? Dat begreep ik een aantal jaar gelden toch niet zo goed, want mijn persoonlijke sterkte was precies plannen maken en manieren vinden om die waar te maken,
een heel goede straffe eigenschap toch (mannen maken plannen).
een heel goede straffe eigenschap toch (mannen maken plannen).
Hier en nu (zo begreep ik hier en nu, als het 'heden') maakte ik plannen, en ik lette er op dat ik fouten uit het verleden niet herhaalde, ook goed toch?
Je doet graag wat je goed kunt. Maar het kan ook te veel van het goede worden.
Plannen maken en fouten niet herhalen, ging me goed af.
Behalve als het leven ingewikkeld werd, als er (oneerlijke, onverdiende, ongelukkige, domme) dingen gebeurden, dan piekerde ik of ging ik rumineren,
dat viel best wel mee totdat het onverwacht wat te veel werd..
Herhaaldelijk denken over mijn gevoelens en problemen, herkauwen, heet piekeren als het toekomstgericht is, rumineren als het op het verleden gericht is.
Het zijn ongezonde manieren van omgaan met zich slecht voelen en zorgen hebben.
Je geraakt er op gefixeerd zonder tot probleemoplossing te komen.
Je wentelt je er in, en er komt niks van. 
Ik zie het cliënten doen, héél pijnlijk om te zien. Mensen dit zien doen, heeft mij geholpen om het concept van hier en nu te begrijpen.
Eens dat ik in mindfulness hoorde over hier en nu, dacht ik ' dat is het, ik moet meer leven in het hier en nu '.
Uiteindelijke oplossingen zijn dikwijls onvoorzien, gelijk hoe lang ik denk over een probleem, de oplossingen komen doorgaans plots en het lost zich beter op dan verwacht.
Soms kan ik het denken beter loslaten. Omwegen of niet, de oplossing komt toch ooit.
Wat ik daar uit leerde was dat leven in het heden het enige is wat ik kan. Daar zit ook de kwaliteit in mijn leven, hier en nu. Niet straks of gisteren.
Over vroeger kan ik opscheppen, zagen, me schamen, of wat dan ook.
Over wat gaat gebeuren kan ik fantaseren, plannen, klagen, me zorgen maken, dat haal evenmin iets uit.
Maar Clark, dat gaat compleet mis als je niet vooruit denkt !
Inderdaad, als ik straks een menu wil maken zal ik moeten winkelen. Als ik iets wil organiseren zal ik moeten plannen.
Of ik me nu niks meer aantrek? No way ! Ik blijf ik, ik blijf een planner, ik relativeer het alleen én ik zie in dat het enige moment dat feitelijk telt nu is.
Wat ik meer doe is genieten van het plannen zelf, van het filosoferen zelf, van winkelen, van wandelen, van fietsen, van slapen, van lezen, van mensen, .. in de plaats van ver vooruit te lopen en hier en nu te vergeten.
Korter gezegd:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten