Klaagvrij worden met Kent/ Zelfhulp getest

Coach Clark Kent test: A complaintfree world van Will Bowen/ blog 3/ dag 2 met het paarse bandje om de pols.


Ik ben nog niet 1 dag klaagvrij, nog 21 (aan één stuk) te gaan voordat ik in de test slaag.
Je weet wel:

• Een bandje om een pols
•   Bij klagen, roddelen of kritiek leveren, verwissel het bandje van pols
•   Hoor je iemand klagen, mag je die persoon er op wijzen maar moet je het bandje van pols wisselen
•   Geef niet op, het duurt gemiddeld 4 à 8 maanden om het 21 dagen vol te houden.

Klagende of mopperende klaagmuur

Ik maakte zuchtend een opmerking tegen mijn zoon dat hij 's morgens heel vroeg - op deze ene vrije uitslaapdag - beneden lawaai zat te maken met de computer (zonder koptelefoon! YouTube bekijken en hardop lachen). 
Game over, bandje van pols wisselen. 

Wat is klagen, mopperen, zagen, zeuren, roddelen nu eigenlijk Kent? zul je misschien vragen.
Zonder je vandaag uitleg te geven, kan ik je zeggen dat jij dat eigenlijk zelf al weet.
Uitleg volgt later, maar het is ook voor een groot stuk aanvoelen. Je voelt eigenlijk wel of je klaagt.
Je denkt misschien dat je maar weinig klaagt of dat je een gemiddelde 'klager' bent, maar als je eerlijk bent, zul je - zoals mij - aanvoelen dat je het bandje vaker van pols moet moet verwisselen dan je lief is.


Wees niet te mild voor jezelf door te denken 'dat leek alleen maar op klagen, maar ik had er alle reden toe want..'. Zie het als een interessante ontdekking als je jezelf betrapt op zagen en zaniken.
Het begin van het experiment - deze oefening - is ontdekking.
Gaandeweg ga je leren hoe je een klacht of probleem wél kunt brengen zonder te klagen, maar je moet eerst inzien dat jij wel degelijk klaagt zoals iedereen. Het is een ontdekking om te merken hoe vaak je het doet op een dag!


Je leert (een voorbeeld):


Een goed jaar geleden had ik grote problemen met een collega. Ze is geen aangenaam iemand en strikt genomen had ik reden tot klagen, hetgeen ik dan ook regelmatig bij mijn bazin ging doen. Mijn bazin was deze collega ook beu en dus vond ik daar een welwillend oor en steun. We klaagden samen over de dagelijkse blunders en karakterfouten van de collega (geloof me vrij ze bakte het bruin).
Maar ik voelde me daar niet beter van worden ondanks alle steun en begrip van mijn baas, integendeel.


Nu een jaar later is die collega er nog steeds en is haar gedrag niet beter. Toch loop ik bij mijn bazin nog maar zelden binnen, en dan niet over haar. Mijn bazin vond het eerst niet zo leuk dat ik niet meer mee-roddelde. Ik zag in dat mijn bazin ondanks haar aversie tegen de collega er toch niets aan deed. Ze werd zelfs boos op me, maar dat is geluwd. 
Als het nu uit de hand loopt met mijn collega dan laat ik het bezinken en reageer later (bedachtzamer, voorzichtiger) en mondiger. 

Wil je een voorbeeld?:
Angelique hoort dat ik een vrije dag wil en zegt in volle vergadering 'Ons Kentje wilt op de zevende een dag vrij om bij de proclamatie van zijn zoon te zijn. Ik gun hem dat van harte en wil graag mijn dag opofferen zodat hij kan gaan (moet je weten dat zij niet flexibel is en steeds uitzonderingen wilt, deze 'milde - doen alsof - toegift' heeft een prijs!). Angelique moest ook helemaal niet in mijn plaats spreken.


Ik liet haar dit (en nog heel wat dingen zeggen) en heb dan de volgende dag tegen mijn baas gezegd 'Sorry van gisteren, maar ik was van plan om de vrije dag zelf aan je te komen vragen. Ik had het dan op mijn manier gewoon gevraagd en vond het drama niet nodig'.
'Ik weet dit. Je krijgt je dag.' was het korte antwoord (geen geroddel meer). Prima zo.


Naar mijn aanvoelen was het zo gezegd zonder klagen. Gewoon geleerd door het bandje te dragen.


Ik wens je een heel goed experiment! Veel geluk en plezier (o ja) met je ontdekkingen!
Hou vol:


coach Clark Kent