Moe, overuren gedaan, maar tevreden, wel nog twee verslagen te schrijven en dinges (en nee ik kijk er niet naar uit/ en ja mijn ogen vallen bijna toe, echt waar) .. ga nu toch even bloggen hoe mijn dag bijna klaagvrij was.
Vandaag aan tafel bij lunchpauze was het me een geklaag. Ik werd er stil van (met dat paarse bandje om mijn pols).
Ik zei tegen mijn tafelgenoten 'ik mag niet lekker mee klagen want heb dit bandje om en moet het verwisselen als ik klaag, mopper, zaag, roddel'. Dat wekte even interesse. 'leuk'/ 'Is dat mogelijk?' en 'Zou ik niet kunnen 21 dagen niet klagen, laat staan 1 dag !', waren de reacties zowat.
'Oh dat hij die lege doos aan de kant moet zetten valt hem zwaar' zei ik toen een koerier stond te zuchten.
Mijn collega Wim - hij wist van het bandje van gisteren - trok zacht aan mijn bandje. 'Juist' zei ik en wisselde 't van pols.
Hoe meer mensen weten waarom ik het bandje draag, hoe meer er ook beseffen dat ik achter hun rug niet over hen klaag.
Eigenlijk is dat bandje daar niet voor nodig. Mensen begrijpen dat als je niet praat over anderen, dan zijn ze ook gerust dat je het eveneens niet doet over hen wanneer zij er niet zijn.
Een roddelaar en zeur vertrouwt niemand want zodra jij je rug draait doet hij dat ook over jou.
Een Loyaal iemand daarentegen praat goed achter je rug.
Eerlijke groet van
Geen opmerkingen:
Een reactie posten