Mediteren met coach 28, WU WEI, komen aanwaaien in gesprekken

WU-WEI ('OE-WEE') niet doen en moeiteloze actie, dat was het allesbehalve. 
Misselijk was ik twee dagen na mijn nachtdiensten, alsof ik me door de dag moest worstelen, waadde door moeras als ik liep, gedachten waren stroperig als gelei, bah ! Alles was een inspanning, zelfs lezen, zelfs een dutje doen. 
Gelukkig maak ik dit haast nooit mee, goed dat mijn jongere collega 's graag nachten doen om een centje bij te verdienen want mij is het dat niet waard.

Spontaniteit, niet doen, flow, heeft niks te maken met suffe inactiviteit. 
WU WEI betekent letterlijk vertaald niet proberen of niet doen. Het gaat over optimaal actief en effectief zijn en voelen of je niets doet terwijl je soepel dingen afhandelt. Je komt in WU-WEI aanwaaien; het gaat vanzelf, in ritme. 

Uw coach is beginnen lezen in 'Proberen niet te proberen' van Edward Slingerland. 

We volgen voor de training in mindfulness nog steeds 'Doorzoek Jezelf' van Chade Meng Tan, doch op één been kan je niet staan en ik maak zijsprongen naar veel geweldige boeken en ideeën die ik door de jaren heen las. 
Als jouw interesse gewekt is door mediteren (mindfulness mediteren en leven) dan ga jij dat ook doen.
Heel toepasselijk, want daar zitten mediteren op je kussen of je bankje of stoel blijft ook proberen om al het doen en proberen te laten, alleen bij je adem blijven.

Het basisidee van het boek is dat we door te proberen, door gretigheid, door voorbereiding, door moeite te doen, door hard onze best te doen, we juist niet bereiken wat we willen. En hoe moeilijk het is om je best te doen om niet je best te doen (een paradox).

Ondertussen weet je dat ontspanning te meten is in je brein. Edward Slingerland begint zijn boek met een spel in het wetenschapsmuseum waarbij spelers allebei een hoofdband met elektroden dragen en een metalen bal die tussen hen in op een tafel naar de andere toe moeten duwen door het meest ontspannen te zijn.

Mindball heet het. Hoe meer alfa- en thètagolven de hersenen voortbrengen wanneer ze ontspannen zijn des te meer kracht oefenen ze uit op de bal. De spelers doen zichtbaar hun best om zich te ontspannen. Ze sluiten hun ogen, ademen diep en nemen bijna een soort yogahoudingen aan. De paniek die zich van hen meester maakt als de bal hun kant op komt, wordt doorgaans gecompenseerd door de gretigheid van hun tegenstander. Beide spelers verliezen om de beurt hun zelfbeheersing terwijl de bal heen en weer rolt. 
Het spel laat zien hoe moeilijk het is om je best te doen om niet je best te doen.

In mijn werk zie ik vaak hoe gewone conversaties de mist in gaan wanneer mensen beginnen nadenken over hun verbale reacties. Ze blokkeren, komen niet spontaan over, reageren niet meer op wat de ander gezegd heeft omdat ze een antwoord klaar hebben, voelen zich niet begrepen, luisteren niet meer goed ..

Als hulpverlener wordt je pas goed als je de techniek na een tijd kunt laten varen en de conversaties beginnen vloeien. 

Als ik spontaan ben zeg ik dingen waarover ik absoluut niet nagedacht heb en die achteraf schitterend uitpakken. 
Alsof het zo hoorde.
Als ik ontspannen ben, lijkt het moeiteloos. Een medewerkster van me was er van overtuigd dat ik gedachten kon lezen. Ze beweert dit tot op de dag vandaag nog. Niet dus, maar ik snap waar ze die indruk vandaan haalde. Zij leest deze blogs ook.

Zo zei ik laatst tegen een stoere cliënt met moeilijkheden zichzelf te beheersen dat ik aceton rook. Hij rook het ook. "Je hebt je nagels toch niet zitten lakken" zei ik tegen deze supermacho. Lijkt toch een heel verkeerde reactie (dacht ik ook prompt), maar hij reageerde cool en lachend. Wat ik ontdekte was dat hij bij bepaalde onderwerpen over de rode raakt, maar dat hij niet twijfelt over zijn mannelijkheid. Mocht ik dit overdacht hebben, dan had ik dat niet meteen gezegd, de woorden ingeslikt, maar nu nam mijn intuïtie spontaan over omdat ik niets probeerde.

Ik raad het niet aan als techniek, humor is geen truc. 'Spring maar in de Schelde dan bent u meteen gewassen', 'Allesreiniger drinken is toch ook niet halal', zijn dingen waarmee je niet moet experimenteren, maar ze kunnen er wel eens uit komen. 

Het beste dat je als hulpverlener kunt doen is soms present zijn en meedrijven op de golven van de groep of het individu. WU-WEI

Humor is ook zoiets dat komt aanwaaien in gesprekken. Heel moeilijk je vinger op te leggen hoe, maar het gaat prima als je niet grappig probeert te zijn. Voor mij werkt het zo. Vroeger dacht ik mijn grappen en woordspelingen op zouden geraken, ze saai zouden worden, maar ik ontdekte dat als ik ze er maar uit flapte er ook telkens nieuwe kwamen. WU-WEI. 

Vandaag had ik niets bijzonders om week vier mee te beginnen, en hup WU-WEI, mijn blog is er toch. 

Succes met mediteren jij.
Groeten van coach, nog een beetje moe, Clark Kent