Week 6 mindfulness en communicatie
De volgende drie dagen blog ik niet. Een pauze omdat uw coach op driedaagse agressietraining gaat. Ik zal wel mediteren, en jou laten experimenteren met mindfulness.
Toeval wil dat we in het boek van Meng Tan op pagina 131 tot 139 aanbeland zijn op even pauzeren bij gebeurtenissen.
Omgaan met pijnpunten.
Het kan dat een relatief onbetekenende situatie een buitenproportionele reactie oproept. Bijvoorbeeld; je partner maakt een wat onhandige opmerking en jij ontploft. Een objectieve buitenstaander zou zeggen dat je van een mug een olifant maakt.
Chade Meng Tan heeft het hier over op pagina 131 - 139, dat mensen een pijnpunt, een gevoeligheid kunnen raken. Pijnpunten hebben bijna altijd een lange voorgeschiedenis, vaak hebben ze te maken met iets dat wij beschouwen als een tekort of onvermogen bij onszelf. Vind jij jezelf kalend en haalt er iemand een hand door jouw haar, dan kan dat al genoeg zijn.
In communicatie kun je met die negatieve emoties omgaan met een vijfstappenplan:
1. Stoppen
2. Ademhalen
3. Opmerken
4. Beschouwen
5. Antwoorden
SAOBA, of samen op de bank.
Als er een pijnpunt bij jou wordt aangeraakt, komen er heftige emoties vrij waar je even van moet bijkomen.
De belangrijkste stap is nummer één: stoppen. Dit is een heel krachtige en belangrijke vaardigheid. In bijna elke heikele situatie is stoppen voldoende om het verschil te maken.
Men noemt dit in de literatuur ook wel eens gewijde ruimte.
1. Stoppen
2. Ademhalen = zo kom je ook fysiek en mentaal tot rust. Waar in mijn lichaam voelde ik iets?, hoe was dat?
3. Opmerken = welke gevoelens kwamen daarbij op ? Welk gevoel kwam eerst, geremdheid of boosheid of ?
4. Beschouwen = wat gebeurde er?
5. Antwoorden = denkt in zinnen als deze
Iedereen wilt gelukkig zijn. Is die ander gelukkig of kwetst hij omdat hij ooit gekwetst is (niet beter weet).
Hij/zij denkt dat ze door dit te doen op een of andere manier geluk zal ervaren.
Is het echt aan mij om er hier en nu een zaak van te maken?
Heb ik daar voordeel aan? Is dat gezond, of laat ik het los?
Ik geef je enkele voorbeelden uit mijn dag.
- Een oude zwemmer trapt me voor de tweede maal als we mekaar passeren en ik stel mijn reactie nog één maal uit. Aan de kant geraken we aan de praat nadat hij zijn al even oude maat aan het been trok en ze er samen om lachten.
- Een andere zwemmer houdt zich aan 'zijn' baan en iedereen moet wijken. Ik ga niet uit de weg, maar zwem ook niet in de weg als dat niet hoeft. Hij krijgt er genoeg van en stopt.
- Een automobilist snijd me de baan af. Ik vind het niet vreemd dat zijn auto vol deuken zit en wens hem behouden vaart want dan hebben anderen ook geen probleem.
- Op mijn vrije dag moet ik naar een zéér saaie verplichte bijscholing over handhygiëne, infectiebeleid, bloedproducten (haast nooit mee te maken in mijn werkveld). Ik zet me vooraan zodat ik niemand zich zie vervelen, en mediteer zo nu en dan zittend (tel ademhalingen).
Pijnpunt hier is mijn hang naar orde en respect voor mijn ruimte.
In een kunstmatige oefening vergt dit vijfstappenproces zeven minuten.
In het echte leven duurt het slechts enkele seconden of fracties er van !
Als je mediteert dan ervaar je sneller een ruimte tussen prikkel en respons. Je reageert even snel, maar niet automatisch. Zo voorkom je misschien dat je je schoonmoeder wurgt.
Het gaat om emotionele regulatie, en dat helpt je in communicatie.
Zo, uw coach gaat vroeg slapen en dan drie dagen op agressietraining voor de PAAZ. Zo hebben jullie allemaal even rust.
Oefen voldoende met mindfulness, ik blijf meedoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten