Lost Monday & The Moocher | Kuisen bij Martha Kent met coach & co.

Vandaag dag 71/ 7 dagen aan-een-stuk klaagvrij (a complain free world)

Eergisteren-morgen reed ik door de donkere straat met aan beide kanten geparkeerde auto 's. In 't midden van de baan stond een verlaten fiets op zijn poot. 'Wasda hier potverdomme' dacht ik wat gehaast toen ik het van ver zag. Ik reed langzaam korter bij en zag een tweede fietser die er bij stond. Hij zag mij en maakte gebaren, niet tegen mij. 'Ah, er staat iemand bij'. 
Toen zag ik de tiener met de fietshelm. Ze hielp een oude dame met een blindenstok voorbij een hoop rommel op de stoep. 'Hoe schoon, haast je niet voor mij' dacht ik en ik maakte een geruststellend gebaar dat ik zou wachten. 

Lichte irritatie, opluchting, en dan bewondering en rust volgden elkaar op in seconden, milliseconden, terwijl ik een kijk kreeg op de situatie.

Goed dat ik niet reageerde naar mijn eerste emotie (irritatie), mijn volgende emoties gaven beter weer hoe ik ben, of wil zijn.
Voor die (luchtige) theorie daar rond lees je mijn vorige blog.

Zoals gezegd gingen we dit weekend twee dagen grondig kuisen bij Martha Kent nu Mister Glass

opgenomen was. Het ouderlijk huis in verregaande staat van achterstallig onderhoud en beginnend verval zien is niet leuk. Een groot huis met een grote tuin en twee opritten die volledig kapot zijn en waar mos en onkruid uit de macadam groeien.
We deden eerst buitenom wat cosmetische opkuis ; snoeien, voordeur vrij maken van mos, ramen kuisen, een kapotte TV wegdoen, etcetera.

Vanbinnen pelt het papier van de muren, is verfwerk slecht, hangen stopcontacten los, is de keuken op zijn

retour, maar Martha Kent houdt haar zaken redelijk netjes waar ze kan. Verder is het huis overgenomen door haar inwonenende zoon die er duidelijk de plak zwaait en dieren houdt die - lief zijn - maar stof, rotzooi en veren verspreiden. Het riekt er naar dierentuin in Martha 's zitruimte, doch in zijn ruimtes - letterlijk donkere holen - houdt hij ze niet!

Andere kamers staan vol dozen met , veel lege , veel internetaankopen.
De situatie met de inwonende moocher* is al twintig jaar een gesel waar niks aan te doen is zolang Martha Kent het niet wilt (Hij is immers 'ziek').

Nu hij er niet was, konden we Martha Kent helpen. Het kan anders nooit want dan maken wij of de kinderen teveel lawaai, hebben wij ons niet te moeien, wordt hij boos.

Zondagnamiddag kwam hij thuis en meteen was het commentaar over hoeveel Watt de lampen waren die ik herstelde, waar alles moest staan, wat er hier gebeurde!
Staat buiten kijf dat hij zelf niets deed wegens te ziek natuurlijk ..behalve dan computeren, telefoneren, met zijn dieren spelen totdat die hem beten. Ja, hij moest er nu van profiteren dat hij zich wat opgeknapt voelde, was de uitleg. OMG
Hij heeft wel leren dankje zeggen als hij je de deur uit zet.

Martha Kent en wij hadden eindelijk eens een ontspannen paar dagen bij elkaar. De eerste keer in járen !
Het was fijn, het ging niet over problemen, en nadien rook haar huis heerlijk fris (ook sinds járen).
Het was héél leuk ..zoals het moet kunnen zijn eigenlijk.

Eerste emotie/ reactie (de reactie die ik voor mezelf houd): ongerustheid, boosheid, schaamte (hoe het huis er aan toe is), afkeer, 
Tweede emotie/ reactie : aangenaam verrast (haar spullen zijn tenminste in orde), gerust (het mocht), ontmoedigd (te veel voor twee dagen),
Volgende emoties/ reacties : opgelucht, content/ tevreden (het lukte toch), gerust (Martha weet nu dat we wél om haar geven, en ze zit eventjes proper), ongerust (Mr. Glass is terug)

Coach Clark Kent kan dus kiezen waar en hoe hij er op reageert.

Maar ja, ieder moet zijn gekozen weg gaan , en soms kan je helpen , een paar uren prettig samen , en dan is het over..
Voor de kids was het goed om oma Kent te helpen, the boys reden

met haar mee naar het containerpark en naar de winkel, Supergirl hielp oma Kent met de kleerkast schikken (colorcoördinated) en kledij inpakken. Quality time !

Soms is het verloren moeite, maar op deze verloren maandag voel ik toch dat het niet verloren was wat we deden. Martha Kent kon een paar dagen haarzelf zijn en samen iets doen is gezelliger dan de situatie analyseren.

Het was een goed weekend rommelen. Nu ik op zoek ben naar mijn volgende uitdaging in de GGZ maak ik tijd voor dingen die ik altijd al wilde doen, met en voor mensen die iets betekenen in mijn leven.
Op zoek zijn heeft zo zijn voor- en nadelen nietwaar..

Groeten van jouw coach Clark Kent,

appelbollen & worstenbroden op 'verloren maandag', een volkstraditie in Antwerpen

*Moocher : Someone who always asks for things and favors constantly and will never leave you alone. They will ask for money, rides to places, for you to do simple tasks they could do easily but they think the whole world should cater to them, basically just a leech to everyone around them, a parasite to the community (The Urban Dictionary)