You can 't take back stupid !

Vandaag dag 69/ 5 dagen aan-een-stuk klaagvrij (a complain free world)

Dat boek 'De Wet van de Vuilniswagen' leest als een trein.
Uw coach heeft de ene aha erlebnis na de andere, ik wil vanalles bloggen.

Mijn dag was besteed aan zoeken naar een volgende uitdaging in de geestelijke gezondheidszorg met o.a. een sollicitatiegesprek. 

Na zo een gesprek denk ik vaak 'ach had ik nu dat gezegd!', 'oh, dat bedoelde ze, en ik heb nagelaten te zeggen dat ik er ervaring mee had', of 'doeme, dat was een goed voorbeeld geweest, waarom kon ik er niet op komen!'

Onderweg naar huis dacht ik nadien ; 'ik heb het toch maar gedurfd', 'alez, ik heb 39km gereden, dat laat toch ook motivatie zien', 'ja er waren knappe kandidaten, maar ze spraken toch van een tweede gesprek', 'wie gaat er nu niet met zo een gevoel naar buiten?', 'er komt wel iets uit de bus, er voor blijven gaan', 'positief dat niet elke grote instelling assessments doet, eindelijk normale mensen', 'mijn ervaring zal heus meetellen, toen keken ze toch content op', 
enzovoort.
Eens thuis had ik niets te klagen.

Sommige mensen beweren dat het gewoon niet realistisch is om klaagvrij te willen zijn. Je bent dan niet écht. Als je boos bent, moet je boos kunnen zijn. Als je verdrietig bent, moet je verdrietig kunnen zijn. Als je teneergeslagen bent, moet je teneergeslagen kunnen zijn. Dit is een kwestie van authenticiteit.

Als coach zeg ik iets anders ! , die mensen hebben géén gelijk !

Het idee dat we ons neer moeten leggen bij onze eerste emoties is kortzichtig, bs.

Authenticiteit - écht zijn - vereist niet dat we ingaan op elke emotie die we voelen.
We zijn een combinatie van emoties. 
Soms laat de tweede of derde emotie na een gebeurtenis beter zien wie we zijn dan de eerste emotie.

Als we op automatische piloot leven, lopen we het risico dat we onbedachtzaam reageren op situaties zonder na te denken over andere opties. Het is een recept om brokken te maken. You can 't take back 'stupid', of toch héél lastig. 
Neem het maar eens terug als je uit je dak gaat tegen je partner, of je kinderen dom noemt.
Neem die opgestoken vinger maar terug.
Neem maar eens terug als je iemand verwond in verkeersagressie.
Stel je voor dat je iemand per ongeluk dood slaat.
etceteraetcetera.. Je snapt het al.

Vaak lokt het ook voorspelbare reacties van anderen uit, verveling, boosheid, meewarigheid, negeren, in de steek laten..

Zelfs in de donkerste uren is hulp beschikbaar, dat is wat je wilt. Kunst is alleen om er fatsoenlijk naar te vragen en ze te accepteren.

Ik heb met mijn experimenten om klaagvrij of vuilniswagen-vrij te worden - figuurlijk - mijn automatische bak verkocht en rij nu manueel. Ik reageer me niet af, ik stort geen vuilnis op anderen.
Zo geraken ik en mijn medeweggebruikers redelijk mindful thuis, en krijg ik na een moeilijke dag een knuffel van Louis Lane.

groetjes van jouw coach Clark Kent,

Als superman vlieg ik natuurlijk meer dan ik rij