Klaagvrije koopjes, en daarna compleet Wakko !

Vandaag dag 64/ 11 dagen aan-een-stuk klaagvrij (a complaint free world)
Ik moet zeggen wonderwel 11 dagen klaagvrij !

Gisteren kondigde ik aan dat ik koopjes zou gaan doen met dochter Supergirl. Coach Clark Kent vroeg zich af of hij dit klaagvrij zou kunnen na de verhalen waar ze na de eerste koopjesdag mee kwam.

Omstandigheden om klaagvrij te blijven heb je, ook tijdens de koopjes !, gedeeltelijk zelf in de hand.
Onze voorzorgen ? Als eerste in 't Stad zijn want dan is het niet druk en is er nog parkeerplaats. Gemakkelijke kledij dragen zodat je snel kan passen, desnoods tussen de rekken. Je eigen maten goed kennen, weten wat je nog nodig hebt (geen impulsaankopen, geen spijt achteraf), etc. want ik doe hier niet aan vrouwenblog.

En bovenal geen valse verwachtingen hebben over hoe vlot het zal verlopen helpt al héél wat ! 
Draag dat paarse bandje

We bleken een goed koopjes-team te zijn S & S. We hebben zelfs in elke winkel met de kassier ster (want sterren zijn het in deze drukte wel) een beleefd, grappig of complimenteus (geen flauwe) korte praatjes gehad :
U hebt het zeker druk deze dagen, dank je voor je vriendelijke hulp, dat gooien met die badges heb je in de pols, ..

Je zou denken dat ze dat vreemd of onprettig vinden, maar neen hoor, allemaal zeiden ze leuke dingen terug zoals :
Met de solden sporten de mensen meer als normaal, kilometers wandelen, armen omhoog, trappen lopen, door de benen buigen..

Het was wel rot dat we net niet meer binnen mochten in het zwembad, deze kassierster was strikt en zei 'drie minuten te laat, sorry'.
Tja , misschien was de kassa net afgesloten en daarbij ook de kaartenautomaat voor vaste klanten als wij. Niet leuk om nog mensen te zien die nog net wel binnen waren geraakt en een kapstokken namen. Zo is het leven.

Als ik een vuilniswagen zie, neem ik het niet op me. Ik glimlach, en zwaai.
Ik wens ze succes. En ik ga verder.

Clark & co at Wakko

Maar naar mensen die bij je wonen, familie zijn, werken, kun je niet gewoon 'lachen' en 'zwaaien'. Ik vroeg wat je daar aan kunt doen als je ze niet kunt negeren.
Hier komt het :


Negeren is wel een optie & Mensen op hun best zien.

Negeren is wel een optie, soms moet je gewoon breken met mensen die normaal niet kunt ontwijken. Je denkt misschien dat het niet kan, dat jij niet zonder hun kan, of dat zij niet zonder jou kunnen, maar het kan wel. Weggaan is zeker nodig als je psychische of fysische schade ondervindt. 

minder radicaal :

Mensen op hun best zien, is wat je eerst probeert.
We weten dat we ons niet kunnen verbinden met mensen die zich gedragen als een vuilniswagen. De meesten van hen komen snel in ons leven en vertrekken ook weer snel. We moeten er alleen maar aan denken dat iemand anders ergens op de wereld deze mensen ooit zal helpen, of dat ze het licht zullen zien. Daarom wensen we hen het allerbeste en laten hen passeren. 

Wat betreft de mensen waarmee we elke dag leven en werken : we moeten proberen het beste in hen te versterken. We moeten de momenten grijpen - hoe zeldzaam die ook zijn - waarop ze zich niet gedragen als een vuilniswagen, want alleen dan hebben we de unieke kans om effectief en diepgaand met hen te communiceren.

Voordat we mensen proberen te veranderen, moeten we eerst onszelf willen veranderen,
klaagvrij worden,
kijken wat jij zelf nog mist aan vaardigheden om met hen overeen te komen.

groetjes van coach Clark Kent,

Ps.: ik heb niet gezegd dat ik super-eerlijk was op koopjesdag. Oeps. Uw coach moet nog aan Louis Lane vertellen dat hij zich liet gaan in de solden en de aankopen nog in de auto liggen.

..gelukkig leest ze mijn blog niet.