Laurent Monsengwo Pasinya kwam coach Clark Kent opzoeken | Afrikadag Antwerpen

Vandaag dag 64/ 12 dagen aan-een-stuk klaagvrij (a complain free world)

Afrikadag in onze parochie en wij 'moesten' naar de mis. Voor de plechtige communie moet mijn zoon, Kick-ass, naar enkele van die speciale vieringen.

Het zag buiten aan de trappen al zwart van het volk, letterlijk want de ganse Afrikaanse gemeenschap was komen opdagen. Van ver waren ook de agenten me opgevallen. Vreemd allemaal want de Afrikaanse gemeenschap woont in een heel ander deel van 't Stad. Gefilmd worden op de trappen ben ik ook al niet gewend.

Eens binnen was er haast geen stoel vrij en we moesten - werkelijk - rennen voor de laatste twee zitjes. Toch niet normaal in een katholieke kerk. 

De viering begon kleurrijk en met aanstekelijke koorzang. Uw coach voelde zich zo op de Caraïben of in Afrika, sweet memories! Wat waren die mensen enthousiast zeg, 
soms ontstond er echt beroering in de zaal met geroep en zo. 

Geen Zwart-Amerikaanse toestand, écht authentiek Afrikaans. Leuk.

Ik heb het niet zo op wereldmuziek en multiculti-gebeurtenissen, dit was echt eenzijdig Afrikaans, interessant.

Iedereen stond er met smartphone, tablet, camera, fototoestel, zelfs de VRT was er. Het was een gezellige chaos, de mis ging door in 't Frans, Engels en Nederlands ..allemaal met haar op. 
Ik vond het minder leuk om gefilmd te worden door de veiligheidstroepen van Kabilla die rij per rij de aanwezigen filmden. 

Ondertussen had ik begrepen dat de man met de gouden mijter op Laurent Monsengwo was, kardinaal van Congo.
Het is de man die de eerste zwarte paus had kunnen worden in 2013, gelukkig werd het Franciscus zo blijkt nu. 

Op de televisie heeft de man Monsengwo wel iets. In het echt stelde hij wat teleur, vond ik.

De man was moe, weinig charismatisch, had een jetlag, was wat streng van opzicht, of probeerde ingetogen Westers te zijn, zag ik,

hélemaal anders dan de vurige gemeenschap die was komen opdagen. 
Hij sprak wel heel bewogen over de vele oorlogen op het Afrikaanse continent. Hij ziet zijn volk graag, en de mensen zien hem duidelijk graag. Kardinaal Monsengwo zal ook wel een cultuur- of slechtweer- shock hebben gehad in Antwerpen. Ik heb hem niet ontmoet bij de hapjes nadien, hij werd overspoeld met aandacht. 

Had ik de affiche gelezen dan was het misschien minder verrassend geweest, maar Clark Kent houdt van verrassingen.

Kick-ass had het niet zo op de hele viering, te veel lawaai, te saai onverstaanbaar voor hem. Het had soms iets van een politieke meeting. Voordat ik het helemaal op mijn heupen kreeg van Kick-ass, de drukte, en de chaos bij het ten
offer gaan, glipte ik met Kick-ass naar buiten, naar bakkerrij De Reddende Engel die geen brood meer had. 
Voor de gezangen had ik willen blijven, maar de rest duurde lang genoeg.

Toch niet geklaagd, het was interessant, uniek, kleurrijk, anders, 

en bakkers met brood en croissants zijn er in de omgeving genoeg.
Soms is de wereld klein.

Wel spijt dat ik mijn toestel niet bij had voor die mooie mensen en kleurrijke gewaden met Afrikaanse katholieke prints te trekken,
of een selfie te maken met kardinaal Monsengwo !

Uw coach was gelukkig voor een aanslag de kerk uit, al gingen zo de congolese hapjes hem aan de neus voorbij. Maar daar was volk genoeg voor, het geraakte heus wel op.

Klaagvrije groeten van jouw coach Clark Kent,