Weerom vrijdag vuilkar-dag in dit deel van 't Stad.
Oh ja, 2014 ! God bless
Ook de eerste dag van de koopjes , maar daar waagde ik me niet aan vandaag , veel te druk.
Supergirl - onze tienerdochter - ging, eens dat ze uit bed kon, met een vriendin shoppen. Ze vond een topje , en morgen wilt ze mij(n Visa-kaart) mee. Héél vroeg dan want wat ze vertelde over omgevallen rekken, honden in de winkel, XXL-kinderkoetsen in kledingwinkels, etc. maken mij niet blij en dan blijf ik mogelijk niet klaagvrij.
't Zal wel lukken zekers..
Ik las verder tot p.108 in De Wet van de Vuilniswagen van David Pollay, een puik boek.
Deze keer stelt uw coach Clark Kent een vraag.
Je kent de algemene regel van het boek ondertussen al :
Als ik een vuilniswagen zie, neem ik het niet op me. Ik glimlach, en zwaai.
Ik wens ze succes. En ik ga verder.
Hoewel de meeste vuilniswagens ons leven in en uit rijden, werken en leven sommigen van ons mét hen.
Je zult ontdekken dat 'glimlachen', 'zwaaien' en 'hen het beste wensen' dan niet genoeg is.
Dit geldt vooral voor mensen met wie je elke dag omgaat - je ouders, man of vrouw, partner, kamergenoot, buur, schoonfamilie, baas, klanten en collega 's, om er maar een paar te noemen.
Je voelt je misschien gevangen en weet niet wat je moet doen.
Hoe geraak je daar dan uit zonder te klagen ?
Als ik het shopping-avontuur overleef blog ik er morgen over.
Groetjes van jouw coach Clark Kent,
spannend..................
BeantwoordenVerwijderen