zou je kunnen 'denken',
en daar gaat het al mis.
Wanneer je geen tijd hebt, moet je 't doen.
Vandaag neusde iemand in het hoge boekenrek.
'wie is er hier zo bezig met mindfulness?' zei ze.
'Al die boeken zijn van mij, dus' zei ik.
'Ken je d'r iets van ?'
'Ja' zei ik 'ik volgde trainingen en ga af en toe naar terugkomdagen, ik mediteer thuis ook nog'
'Elke dag zoals ze dat vragen ?'
'nee dat niet, en dat hoeft ook niet, maar toch vier à vijf dagen per week' loog ik, want de laatste weken doe ik vooral een dutje als ik thuis kom, zo doodop van mijn nieuwe job.
'Ja , bij mij is het stilgevallen ook al deed het deugd' zegt ze 'als je stress hebt dan laat je het, al heb je het dan het meeste nodig'.
Met dat leugentje was ik er van af.
Zeggen dat ik ga zwemmen, fiets, wandel, de trap neem.. dat zou niet willen zeggen dat ik goed voor mezelf zorg.
Ook mijn wilde geest moet 'getraind' blijven, of moet ik zeggen 'getemd' blijven. Als die fantastische computer daarboven blijft doorspoelen, dan moet hij even op sluimerstand. Zo loopt hij lekker als je 'm weer op zet.
Laat thuis vandaag, geen tijd voor een dutje en de jongens moesten huiswerk doen enzovoorts.
What to do ?
Na het ritueel van papa overladen met verhalen en vragen, een douche genomen en heb ik hen gezegd dat ze aan hun taken mochten beginnen
en dat ik bij hen ging zitten mediteren. Ze kennen dat, ik mediteer al enkele jaren. We zetten de timer om 52 minuten - mijn jongste koos de tijd - en we deden elk ons ding.
Dat mediteren is niks bijzonders, je zit daar maar lettend op je ademhaling.
Het lijkt niks te doen, maar achteraf is de batterij vreemd genoeg opgeladen genoeg voor de laatste taken van de avond.
Vreemd toch, het werkt elke keer.
Waarom laat ik het dan zo snel bij stress hé ? Omdat de computer op hol slaat en wilt blijven draaien terwijl het beter is om 'm even op eco-stand te zetten.
Niks doen om iets gedaan te krijgen, gaat tegen onze normale logica in hé.
Ik schrok niet op van het wekkertje dat afliep,
dat had ik vreemd genoeg niet gehoord. Wel 'ontwaakte' ik uit mijn rustig zitten door een flits in mijn gezicht
..zoon nam een foto van papa op zijn bankje, en maar lachen !
Er zit een reeks in mijn blogs over 'leren mediteren',
heel simpel en tegelijk zo lastig.
een aanrader
coach Clark Kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten