Zoals ik al zei, ben ik geen fanaat of adept, en geen boeddhist of whatsoever. Niks van dat alles.
Ik ben een psychiatrisch hulpverlener die een zestal jaar terug leerde mediteren bij Edel Maex, en dat bleef doen. Sindsdien ben ik veel kalmer en ervaar ik minder snel stress.
Ik ben best sceptisch, en dat mag ook. Er zijn zeker gevaren en tegenindicaties.
Ik ben er van overtuigd dat mindfulness niet goed is voor 'alles' en ook niet voor 'iedereen'. Ik lees momenteel 'mindfulness is goed voor alles' van Björn Prins & Anouk Decuypere. Mindfulness komt er heel goed uit, de vraag of de toepassingen zo enorm divers zijn als gezegd wordt gaan zij wel grondig na.
Je moet tegenwoordig zelfs mindful je hond uitlaten en mindful naar het toilet ..
Edel Maex gruwelt ook van dit soort uitwassen weet ik uit zijn cursussen en terugkomdagen, hij zegt het regelmatig.
Er is veel wetenschappelijk onderzoek naar de effecten van mindfulness, en het is ontegensprekelijk aantoonbaar werkzaam.
Andere therapieën daarentegen zijn niet aantoonbaar werkzaam, op een placebo-effect na.
Wat mij vooral plezier deed in het kritische boek 'mindfulness is goed voor alles' , is dat mindfulness vooral effectief inwerkt op psychische klachten en aandoeningen zoals;
- angst
- depressie
- negativiteit
- stress
- schuldgevoelens
- slaapproblemen
en goed is voor
- mentale gezondheid
- autonomie
- bewust omgaan met emoties en gedachten
- aansturing van jezelf
- zelfbeheersing
- energie
- slaapkwaliteit
Dat vinden veel mensen misschien ook larie of zweverig, want psychiatrie heeft dat imago nog steeds.
Laat me dat ontkrachten met een nuchtere uitspraak van een harde zakenman die met een depressie kortgeleden op onze PAAZ was.
Hij vertelde het in 't Antwerps, rouw en onomwonden maar zacht. Spijtig genoeg kan ik het zo niet schrijven, maar je kunt het je voorstellen.
'Ik ben veel mensen excuses verschuldigd want ik heb in het verleden altijd gelachen met psychische ziektes,
hard gelachen, gespot zelfs.
Depressies?! Komaan - zei ik dan - dat gaat over door hard te werken en eens een pint te pakken. Als ze zouden werken die luiaards zouden ze weten wat afzien echt is.
Ik werkte al hard van mijn veertiende. Van niks begonnen en nu in bezit van panden, een villa, geld, en een goed gedacht van mijn eigen. Ik dacht dat niks me raakte, of toch niet blijvend. Als iets mis ging loste ik dat op, ook in de familie.
Het heeft me ook wat gekost met de jaren, ik ben ook veel kwijt, mijn relatie bijvoorbeeld.
Ik gaf het bedrijf over, verloor zo ook al mijn contacten over heel de wereld. Ambassadeurs gingen nu niet meer met me eten.
Een paar weken terug werd ik compleet zot, ik kon niet slapen, ik kon niet stoppen met denken en wou alles opschrijven, dag en nacht. Ik kon niet werken. Ik had pijn, ontstekingen, zwellingen, kon geen honderd meter meer stappen. Ik liep naar de dokters om te zeggen dat ik iets mankeerde en kreeg overal pillen. Ik wist zeker dat ik dood aan het gaan was.
Maar zal ik u iets zeggen? Ik had het mis. Hier hebben ze me gezegd dat ik depressief was, en ik was eerst kwaad.
Maar ik zag hier ook allemaal mensen die echt ziek zijn geworden, heel gewone mensen zoals jij en ik.
Dit weekend heb ik een paar mensen opgebeld die ik vroeger uitgelachen heb, en ik heb mijn excuses aangeboden.
Ik ben depressief, maar ik ben over het ergste heen nu. En ik ga het langzamer aan doen, me niet meer bekommeren om de zaak van mijn zoon want die is mans genoeg.
Ik ga het een en ander op orde zetten in mijn eigen leven.'
Als ik als coach begin om anderen een behandeling voor te houden, dan wil ik ook dat het er een is die deugd.
Want als een therapie mislukt is dat er weer een teleurstelling of falen bovenop.
Wees voorzichtig voordat je mindfulness voorhoud als oplossing voor alles en voor iedereen. Ik let er ook mee op.
Als het iets voor je is, en je hebt geoefend, dan zal je het ook wel blijven doen zoals ik. Anders is er ook wel ergens iets voor jou. Blijf experimenteren.
Groeten van coach Clark Kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten