zaterdag 23 november 2013

Klagen als familieziekte | Klaagvrije relaties (boek)

Vandaag dag 35/ 6 dagen volledig klaagvrij in de uitdaging om 21-dagen klaagvrij zijn,
niet slecht.

Laatste twee dagen zag ik telkens 50 tinten grijs, vrijdag als boer en tuinder, vandaag van het koper poetsen (nieuwe luster) en gipsplaat-werken.
Een andere carrière voor Clark Kent ? 



Noop, geen klachten, uw coach maakt in zijn vrije tijd graag zijn handen vuil. 
Iets van A tot Z afwerken, geeft me op zich voldoening

Voor onze nieuwe luster moest ik wel bij neef Electrocutioner wat stroomdraad lenen en hem ter hulp roepen want de dimmer gaf paarse vlammen (ongewenst lichteffect). 
Hij was ook hard aan het werk thuis maar kwam zonder morren direct mee. 
Alez, nu zit ik onder beter licht.

Ik had vandaag kunnen zagen over irritant ochtendlawaai op zaterdag, spierstijfheid, mijn i-pod niet kunnen vinden, zoon die uit dakvenster piest (de Chinese toeristen in Antwerpen dachten ff dat ze in Brussel zaten), ontploffend zacht ei, een enveloppe ontvangen met te weinig centen, n overvolle winkel ..
maar het werd toch een klaagvrije dag !

Er ging me een licht op ;
mensen vinden nooit dat ze echte klagers zijn, dat ze commentaar hebben dat geven ze gemakkelijker toe. 
Ik weet dat neef achter mijn rug niet zal klagen over het half uur dat hij bij ons de fout kwam opsporen. Onze ouders doen dat klagen en afmeten wel (familieziekte), de gunsten moesten altijd gelijk verdeeld blijven. Vandaar dat deze generatie Kents het niet 'zo' doet.

Je hoeft niet persé je ouders hun fouten na te bootsen. Je genen en je opvoeding zijn geen echte reden hoor.
Relaties kunnen zonder zuchten, zeuren, roddels, ..

Geen goei voorbeeld? , Zoek inspiratie in dit boek(je)

Morgen gaat uw coach karten, en stoofvlees met friet eten mmm
klaagvrije groeten van Coach Clark Kent


Geen opmerkingen:

Een reactie posten