gisteren was te gek.
Race-land was een aanslag op mijn super-ontwikkelde zintuigen; de knellende helm en schelpzit | geur van olie, benzine, verbrand rubber (of moet ik zeggen 'de smaak van..') | warmte van de raceoveral en muts, en het motorblok in de nek | het racestuurtje dat - eens gestart - aan handen en armen rukte | het janken en brommen en piepen dat doet denken aan grasmaaiers en rijden met mijn eerste wagentje (een 2Pk-tje) | het tunnelzicht bij die snelheid | de rotvaart | ..
Mijn drie racemakkers waren leuke mannen totdat ze in het pak gehesen waren, daarna was elke herkenning foetsie, zo competitief ! en niks uitleg of een tip-van-de-ervaren-provincie-kampioenen. Mijn vraag om tips werd weggelachen. Aanklampen of lossen ! !
Uw coach was duidelijk in iemand anders wereld (Caraï!).
Aangezien ik als Superman altijd vlieg (ik heb geen coole wagen zoals Batman) en als Clark Kent steeds de bus neem, was een kart besturen me totaal vreemd.
Als hulpverlener ben ik ook niet erg wedijverig. Ik amuseer me in een spel of wedstrijd meer dan dat ik de koers of het spel wil winnen. Ik vond het gezelschap en de sfeer tof. Het harde rijden, de snelheid, was far out ! Wie geniet er nu niet van een beetje ruw spel ?, ik wel.
You can trouble me for a warm glass of shut-the-hell-up. Now, you will go to sleep or I will put you to sleep. Check out the name tag. You're in my world now, grandma. |
Ik had er meer plezier in om mijn buddy 's op te naaien hoe goed ik wel was en dat ze mijn uitlaat mochten kussen. Ik had er nadien plezier in dat de mannen konden zeggen dat ik flink op mijn doos had gekregen.
Botsauto 's zijn meer iets voor mij, dat heeft iets relationeels (in zekere zin). Ontmoet me maar eens op de kermis, het zal uwe beste dag niet zijn.
'Zolang ast r wiele onder stoan, maakte geen kans' wist Steve Warson me vandaag via Facebook nog te zeggen. Ik betwijfel dat, want ik kan shoppen als de beste en onder winkelwagentjes staan 'wiele' hahaha. Zeg maar eens dat ik niet macho van me af bijt !
Leuk om eens met ijverige kampers weg te zijn, al is die strijd me een beetje vreemd, zeker het stoefen nadien (O Jee).
Uw coach zou een nieuweling iets proberen leren | maar de tactiek van meteen-het-bad-in-trekken vond ik wel gepast. Niks karten-met-coaching, Doen !
Op twee wedstrijden (heats) wist ik toch van 4 naar slechts 2 seconden trager te zijn dan de flinke mannen die dit van jongs af aan doen. Clark reed toch een van de 8 toptijden van de maand (maar onregelmatig). Te hard verliezen doe ik ook niet graag hahaha.
The son of Clark (11j) was voor ook-zijn-eerste-keer karten ook best snel. Als hij de bandenmuur niet opzocht was hij niet zomaar in te halen. Puik werk. Jong volk is onbevreesd.
'Ik heb een trukje, ik hoor de hele tijd het muziekje van Mario Kart in mijn hoofd, dan ga ik snel!'
'Het karten en de frietjes waren zeker zo goed als gaan schaatsen, dank je papa' ..de charmeur onder mijn kids in ene nummero zulle.
Naargelang het doel dat je voor ogen hebt is karten een afgang geweest of een groot succes.
klaagvrije groeten van coach Clark Kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten