Yep, je ziet het goed de teller staat weer op 2 dagen. Uw coach heeft dus geklaagd, al was het maar dat de koffie (verbrand, afgekoeld weer opgewarmd en bitter) niet te drinken was. Er was niks anders op de set en het was koud en nat en laat (waarover ik niet klaagde) en toen heb ik mee-geklaagd over de koffie. Banaal, maar fair is fair, bandje van pols veranderd.
Dat was reden 1 : get attention.
Gisteren was ik op de filmset van een Amerikaanse productie 'The Kidnapping of Heiniken' met Anthony Hopkins (die er niet was hoor).
.jpg)
Ze zaten opgesloten in een hangaar en overleefden op karakter, hun bierbuik, worsten en bier van Kristal Alken (marteling).
Van de 15 miljoen gulden zijn er 8 miljoen spoorloos gebleven.
Hollywood ziet er precies geld in om er nog eens een film van te maken.
Voor mij de kans om eens een dag een kijkje te nemen op een grote filmset (de Amerikanen die er rondliepen kende ik niet - maar de techniek, daar mocht ik heel kortbij komen!). De nachtopnamen waren knap.
Ik ging als chauffeur met de blauwe Volvo Amazone van vriend Hero. De straten rond de Luchtbal moesten er uit zien als Ho-land in de eighties. Spijtig genoeg was er geen Delorean.
Basicly was dat gans de dag de wagen hier en daar in beeld neerzetten en wachten, wachten, wachten.
Voor een keer op enkele locaties kijken hoe men acteurs opmaakt, scene 's opzet, repeteert, opnames maakt was wel cool (en berekoud).
Massa 's mensen en apparatuur voor enkele minuutjes film.
In oktober gaf ik de vijf redenen waarom mensen klagen. Reden twee 'onder verantwoordelijkheden uit komen' (het is niet mijn fout , het is niet mijn job , ik kan er niks aan doen , ik deed al zoveel, doe jij eens iets !) zag ik gisteren in actie. Alles wat ik meemaak bekijk ik door de bril van een coach (beetje beroepsmisvorming eh).
In de film zijn alle jobkes versnipperd, er loopt daar voor elk werkje iemand rond. De man die de kabel legt is niet diegene die hem vastplakt, de cameraman raakt geen kabel aan.
Een acteur legt zakken losgeld in de koffer, en dan legt iemand anders ze terug, en rijdt nog iemand anders de auto terug waarna de acteur weer instapt en hetzelfde opnieuw doet. Vreemd.
Op een moment stonden er wel vijftien mensen rond een auto waarvan het bagagerek te los zat, een klusje van niks, maar er werd meteen geroepen op en op die man wiens verantwoordelijkheid dit was, werd gewoon minutenlang gewacht ook (niemand raakte de schroef aan).
Iedereen vond dat héél gewoon, geen geklaag.
Liepen er mensen over de set dan werd er geroepen op een bepaald iemand,
maar niemand anders die de mensen even tegenhield of de weg wees. De regisseur wist meteen wie hij moest uitkafferen, en de assistent kwam niet aanzetten met 'sorry', 't was niet mijn job', of 'kan iemand anders dat niet ff doen'.
Het was zijn job, punt uit.
Ik zie wel hoe dat in de theater- en filmwereld de effectiefste manier is om zaken gedaan te krijgen, zij hebben er geen probleem mee en alles gaat vlot. In het echte leven en op de meeste jobs werkt het zo niet, het is teamwork en men komt op elkaars terrein (verwarrend?, reden tot er-onder-uit-muizen?, reden om je niet 100% te geven?).
De hete patat (hot patato) doorgeven, wordt over het algemeen niet op prijs gesteld.
Op de filmset deed ieder zijn job.
Leuk om eens te zien hoe het fragmenteren van jobs ook kan. Een massa volk heb je dan wel nodig. Hollywood had duidelijk dollars genoeg.
en toch..de man van de catering vertrok met de laaddeuren op en al de kippenbillen, koffie, koeken, cola, spaghetti.. kieperde uit de vrachtwagen (spectaculairder dan de film!). Toen kwamen anderen hem toch helpen hoor.
Mijn routine was weer wat gebroken met de dagje op de set in Antwerpen (zogezegd in Holland).
Wie graag wilt weten waar die 8 miljoen gulden zijn ? Ik heb met de losgeldwagen gereden..
Groetjes van coach Clark Kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten