Jarenlang heb ik geworsteld met perfectionisme.
Als genezende perfectionist ben ik op zoek naar een alternatief - optimalist worden. Wie volgt ?
Als perfectionist denk je nu na vijf logs misschien al :
Die coaching naar optimalisme is o.k., maar ik ben op zoek naar een snelle oplossing zodat ik weer verder kan.
Lees dan de vorige nog eens, en waardeer het proces.
Oh, maar ik ben geen perfectionist eigenlijk, denk je misschien, dat dacht ik ook. Want ik ben op sommige vlakken helemaal niet perfectionistisch ; ik kan goed tegen mijn verlies, mijn spullen liggen tot ergernis van mijn vrouw Louis Lane al eens rond te slingeren, stof op de vloer kan ik verdragen, mijn schoenen blinken niet altijd..
Onthulling-nummer-zoveel:
Niemand is 100% perfectionist of 100% optimalist.
Perfectionisme en optimalisme moeten we zien als een continuüm (doorlopend, aldoor, constante, aan een stuk door) en begrijpen dat we allemaal in meer of mindere mate neigen naar het ene of het andere uiteinde van het continuüm.
Je zit altijd ergens tussenin.
Bovendien kunnen we optimalist zijn in bepaalde gebieden van ons leven en een perfectionist in andere. We kunnen bijvoorbeeld fouten op het werk heel goed vergeven, maar tot wanhoop gedreven worden als onze verwachtingen in relaties niet helemaal uitkomen. We accepteren dat het huis niet onberispelijk is, maar onze kinderen moeten zich perfect gedragen.
Over het algemeen geldt dat hoe meer een perfectionist om iets geeft, des te eerder hij dat met de specifieke denkrichting van een perfectionist zal benaderen.
Gelijklopend zal ook de angst voor afwijking, mislukking, vergissing in dat gebied oplopen.
Ik merk mijn tere punten van aandacht, mijn gevoelige punten voor perfectionisme op als ik beducht ben voor commentaar. Ik krijg op die punten niet graag opmerkingen want ik doe er alles aan om op die punten te slagen. Ik wordt dan verdedigend, ook al is het feed-back om van te leren.Wat met ongegronde kritiek ?
Ja WAT DAN NOG !
Als je bang bent betrapt te worden op een fout, dan ben je perfectionistisch en tegelijk kwetsbaar op dat gebied.
Wanneer je steeds meer optimalist wordt, wordt je weerbaarder, en glijdt ongegronde kritiek helemaal van je af.
Bij mij was het heel erg.
Soms begon ik al met verdedigen of uitleg geven voordat ik ook maar aangesproken werd, wanneer ik ook maar dacht dat een ander iets niet goed zou vinden. Mezelf en mijn acties uitleggen was een symptoom, herken jij dit ook?
Je ziet het bij tieners
nog één ding:
Dan probeer ik het perfect schikken van alles in de lades en kasten te laten zoals Clark adviseert, en dan ben ik twee dagen trots op mijn inhouden van die neiging, dan zegt mijn vriendin dat het toch gemakkelijker was toen ik de messen en vorken in de afwasmachine sorteerde !
Wat nu ?
Volhouden !
Mensen zijn u gewoon zoals je bent, en ze houden niet van verandering ook al dringen ze er zelf op aan. Leef maar met dat inzicht. Ze zullen er aan moeten wennen, en dat doen ze meestal wel (traag)
Mensen zijn niet altijd blij met jouw vooruitgang, want dat confronteert hen soms met hun eigen gebreken. Vriendinnen die zien dat je vermagert, zeggen dat ze blij zijn voor je , maar bieden je toch nog een stuk taart aan (ach, kom op, kan geen kwaad).
Zo hoeven zij ook niet te lijnen,
..of zo blijven zij de slankste of de beste van de groep. Jij verstoort de orde met jouw gezonde, ijverige, aanstekelijke, nieuwe, vreemde manier van doen.
Zoek gelijkgezinden op, zoek échte supporters.
..misschien verlies je wat oude klaag-vrienden tijdens dit proces.
ik wens je elke week wat minder faalangst, Clark Kent,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten