Zef laten sturen VS. burn out. Het evenwichtig strelen en steunen, én met rust laten !

zelf laten sturen VS burn out !, een goede remedie.

“De behandelend psycholoog antwoordde prompt: ‘Álles wat u opnoemt! Als je van je hobby je werk maakt, loop je de kans dat je doordraaft’. Dat was precies wat mij was overkomen!”

Las uw selfcoach Clark Kent in dit artikel in De Telegraaf van november.

http://selfcoachclarkkent.blogspot.be/2012/11/henny-huisman-vocht-tegen-depressie-en.html

Clark Kent heeft er op zitten denken  ..of nee, het kwam eerder plotsklaps in me op dat
- volg mijn redenering of ingeving even - dat ik geen baas nodig heb om me op te hemelen, en toch wil ik dat graag, waarom ?

Het is niet om de voor de hand liggende reden dat alle mensen graag gewaardeerd of gestreeld worden, integendeel dat heb ik juist niet zo graag. 

Ik heb graag af en toe bevestiging - zeker als ik hard aan het werk ben - als signaal van 'wat je doet is o.k. en is absoluut genoeg'. 

Hiermee bedoel ik dat het werkt als een rem, een feedback van 'zo voldoet het, je doet goed genoeg en hou het zó'. 
Omdat ik het zó graag doe, en me echt in iets kan vastbijten, heb ik beter iemand bij me die me niet streelt, maar me laat merken dat het op dit tempo genoeg is.

dus mensen een schouderklopje geven en dank je zeggen, doe ik ook om te voorkomen dat ze opbranden. Ik ga er dus absoluut niet van uit dat mensen lui zijn (theorie X), maar dat ze intrinsiek gemotiveerd zijn (theorie y).

Als ik mijn eigen baas ben, luister ik beter naar het stuur. In een organisatie waar men het steeds over kwaliteit heeft of - erger nog - over wat er niet goed is, heb ik de neiging om het steeds beter te willen doen.
Je mag niet zelf sturen, het moet altijd harder, beter, vlugger, anders..

 

Hoe hoger ik op de ladder sta, hoe beter het me af gaat. Een leraar psychologie zei me ooit dat ik best een leidinggevende functie zou nastreven, omdat ik het écht kan - zei hij - en omdat ik me daar het beste zou voelen.

Ja, doordraven zoals Henny Huisman 's psycholoog het stelt - dus op-branden - is iets waar ik rekening mee moet houden. Dus zoek ik een werkgever die zelf zelfzeker is, en die niet voortdurend gang maakt. Soms moet de boog ontspannen, ik zal dan toch zélf al voldoende buzzy zijn uit pure interesse. 

Ik vond het altijd beschuldigend overkomen als men zei dat zeer ijverige mensen opbranden. Wie brandt hen op? Zij zelf hebben het heus onder controle. Het zijn vaak verkeerde leidinggevenden die hun stress doorgeven en te veel pushen die dit graag als excuus gebruiken.

suporting bosses

Als leidinggevende let ik er vooral op dat mijn harde werkers zich lekker blijven voelen. Zij weten zelf wat doen, en anders weten zij meteen - bij een half woord - al wat te doen, ze hoeven geen extra druk van mij. 
Het bemoeien houdt daar idd. op, en het steunen en ondersteunen begint daar.

Dat is het verschil tussen leiden en managen,
is het verschil tussen leiden en begeleiden.
(Mensen, processen, een cultuur moeten begeleid en niet geleid worden.)

Toch, Clark heeft een zeer rustig voorkomen - en dat is geen schijn die kalmte, het is zelfvertrouwen - doch dat is absoluut geen garantie dat ie burn-out-proof is. 
Dat bazen het kunnen negeren wanneer je zegt dat jij je opgebrand voelt, en niet kan genezen, dat vind ik roekeloos. Ziekteverlof is de beste optie dan. Ooit deed Clark het niet, en dat heeft hij zich beklaagd. Nooit ziek, maar ook geen beterschap in de situatie.

Henny Huisman saved my week, en gaf me een inzicht waarmee ik kan leven en kan zorgen voor werknemers zonder hen het stuur af te pakken! 

groetjes van Clark Kent
met een sjaal tegen winterdepressie

denk, Als het lastig gaat is er nog altijd sporadische Humor,
ook blijven lachen om jezelf - desnoods lok je het zelf uit