Je coach zat op 14 ! klaagvrije dagen, en toen kwam vandaag. Ik kon mijn mond niet houden
toen de juffrouw met de mooie mini de bocht scherp afsneed en me deed remmen, rem over getrokken. Ik dankte God niet onmiddellijk, en gebaarde die juffrouw hoe ze wel een bocht moest nemen (ik had toch gelijk zeker!).
Een chauffeur die midden op het kruispunt stond, daar was ik niet begripvol voor.
Wie rijdt er nu toch het kruispunt op als de boel al vast staat? Het is op dat punt elke morgen van datte, gisteren stond er politie en dan doet niemand het hoor.
Kruispunt verder : automobiliste dwars over het fiets- en voetpad.
De kinderen naar school brengen is een slalomtocht van je welste hier in Antwerpen,
maar dat is het élke dag dus waarom vandaag hardop klagen en gebaren maken ?
Het is onmenselijk soms om niet uit je dak te gaan, toch lukte het me zo goed, damned.
Examenkoorts ? | mijn 3 tieners zijn stoerder en drukker dan anders.
Donkere dagen voor Kerst ? pfff, depressing.
Feit dat de fietssuggestiestroken niet opnieuw geschilderd zijn en iedereen fietsers nu negeert ? | daar kan ik wel eens voor naar de stad bellen | ga ik iets mee doen.
Ik zou 'moeten' gaan zwemmen, maar stel het uit. | tegen die luiheid heb ik 'kuisen' tegenover gezet vandaag en dat deed goed.
Wat de reden ook was voor mijn prikkelbaarheid vandaag, ik denk niet dat ik met mijn ventileren de mensen geïnspireerd heb om beter te rijden.
Ik ga het mezelf vergeven, en opnieuw beginnen van dag 0 ,
en maar wisselen van pols dat paarse klaagbandje (neen, niet wisselen van arm of middelvinger zoals een lezer me opmerkte hahaha)
Hup met de geit, uw coach Clark Kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten