Kusters Familie, Super Sjoene daag, wat een Super lieve mensen !

Wat een warme, gezellige en lieve mensen zijn die familie Kusters toch ! Fijn om na véle jaren nog eens samen te zijn op een feestje (en geen koffietafel)! Leuke tantes, nonkels, neven en nichten en 'aangetrouwden' ! Merci mannen !


We missen al heel wat mensen; Pa Frans & Ma Tilke Kusters, Jos, Uegene, Gerard, Lea, Thérèse, Annie..
ook neef dokter René en zo meer hoor

Dat een feestje begint met ook hun te vernoemen (en God) vond ik weer zo typisch warm ..waarna er vlot werd overgeschakeld op eten en drinken (veel nuchter water en wat witte en rode wijntjes, nooit een zatte boel, ze amuseren zich zo wel kostelijk).

Dit is wat mijn stadskinderen zich zullen herinneren later; ze hebben flink geravot in het domein Kikmolen in Maasmechelen. Een ronde zaal aan de zwemvijver Kikmolen midden in het groen (ook tekenend voor die contreien, en mijn groene jeugd in de bossen aan de Ziebeek).

Liedje met deze opmerking Vissen ondekken het water als laatste (een Frans gezegde); wat overal rond je is dag na dag wordt zo gewoon dat je het niet opmerkt. 

Mijn 15jarige dochter was ziek en kon op het nippertje niet om dit mee te maken.

Ook spijtig dat mijn broer, hoe ook, ongezond ziek blijft, hij moest vroeger naar huis.

Maar de familie Kusters zijn doorzetters zoals de zussen en broer die al van jongsafaan op eigen benen staan. Kusters' zijn geen kniezers of klagers is mijn ervaring.
Kusters -de zwarte gaande leeuw (in het familiewapen), altijd in beweging - en dus niet de klauwende of brullende of strijdende leeuw. De zwarte gaande leeuw.

Er werd voor een kleine groep toch flink gedanst. Op een moment zaten de nonkels en tantes, Frans, Jan, Irene, Mariette, Madeleine, Rita hand in hand te wiegen aan tafel. Daarop zei neef Kristof iets dat me altijd zal bijblijven: 

'Ik herinner me een communiefeest in de zaal van de paters in Rekem - ik was nog klein, en wist niets van feesten en waarom en zo - en herinner me dat héél de zaal (we waren toen nog met héél veel) met de handen ineen de armen in de lucht stak  ..een magisch moment dat een blijvende indruk op me maakte'.

Bij mij maakte dat ook warme herinneringen wakker, goed om even weer thuis te zijn in Limburg.

Dit is een groei-blog ..er mogen wat afbeeldingen bij, maar goed het voldoet even

Groeten uit Antwerpen van

coach Clark Kent