Backups, teveel van het goede l Uw coach gelukkig met minder [ week 3 ]

Wekelijks zal ik bloggen over mijn belofte om het te gaan doen met minder, en wat ik al doende ontdek.

Twins 1988

Deze week beken ik dat ik een afwijking heb; ik heb de neiging om meerdere dingen van één en hetzelfde te kopen. Ik kan het bijna niet laten. 
Het is sterker dan mezelf (al ben ik het natuurlijk zelf). Koop ik een mooie pen, dan neig ik naar twee. Als backup. Een praktische jeans, een goede kookpot, dat scherpe schilmesje, waarom geen twee? En owee als ze in reclame zijn, dan zéker twee (of drie). Een nieuwe bureaulamp voor twee tieners, waarom ook niet meteen eentje voor de derde?

Jawel ik koop te veel van het goede, want? ééntje is gééntje? 

Ik overdrijf zegt Lois, we komen met eentje toe .. en het is niet zo dat die dingen niet meer te koop zouden zijn als dat ene ding versleten is. Juist, ze heeft gelijk, moet ik toegeven. Dat tweede ding ligt soms jaren in de kast en is uiteindelijk verouderd (die tweede koptelefoon bestaat nu zonder draad!), is niet meer wat ik wil (ik wil dan ook eens iets anders), het past niet meer of is out of style, enzovoorts. 
Het blijft ongebruikt liggen, neemt plaats in, en wordt soms in nieuwstaat weggegooid (zonde!).
Die tweede versie is dikwijls niet zo leuk - een beetje zoals de film Twins in 1988. 

Ik ben er mee gestopt (vorige week), het is best moeilijk .. vandaag kocht ik op tweedehands twee! nieuwe vijverpompen (die ene was maar een tientje extra, en na enkele jaren is zo een pompje stuk, en .. en .. en ..). Ai. Lastig. 

Een ander vreemd fenomeen is dat als ik iets ouds vervang, ik dat oude ding ook nog blijf gebruiken (het

gaat nog even mee) of dat oude ding leg ik weg voor mocht het nieuwe ding het begeven.
Lois heeft gelijk, zo heb ik van elk stuk gereedschap twee én daardoor vind ik dingen niet als ik ze nodig heb .. en ja hoor, dan koop ik het nog eens, heb ik er drie.
Daar ben ik meteen mee gestopt! Ik kocht, ja ja ja, een gereedschapskoffer en alle dubbels gaan daar in om ze aan mijn handige zoon te geven (die was meteen opgetogen). Dat tweede boormachien kreeg hij ook. Weggooien is niet altijd een optie (stoppen met kopen wel). 

In de voorbije week heb ik wat backups opgeruimd, weggegeven, weggegooid. Er ontstaat ruimte.
Ik kocht vorig jaar een nieuwe leren jas waarvan de mouwen iets langer zijn, en nu gaf ik met overtuiging mijn mooie oude leren jas weg aan een jonge gast die hem al lang bewonderde. Dat voelde uiteindelijk véél beter dan hem bewaren. 

Heel die overschot aan spullen - ook al is ons huis super netjes - weegt toch zwaarder op me dan ik eerst vermoedde. En er stilaan komaf mee maken, voelt eigenlijk goed.

Volgende week meer over mijn poging om het te doen met minder. Ik lees nog steeds in The Joy of Less van Francine Jay, doe leeswerk op het net, en luister wat meer naar Lois.

Tot dan, groetjes van uw coach Clark Kent 

Alleen maar Handbagage l Uw coach gelukkig met minder [ week 2 ] l The Joy of Less l

Een maand geleden beloofde ik het aan mijn vrouw, we gaan opgeruimder leven mét minder. Muziek in haar oren, ze is fan van minimalistisch proper leven. Voor mij en de drie tieners minder evident.

Deed uw coach er ondertussen als iets aan?
Naast het lezen en beluisteren van het boek The Joy of Less van Francine Jay, rommelde ik alvast mijn kleerkast grondig uit. Wer-ke-lijk 1/3 van mijn kleding is het huis uit, weggegeven of naar de juiste container. 
En het voelt nog steeds goed, ik mis niets.  Loop niet naakt, ik ontdekte een paar mooie zaken die nu zichtbaar hangen en weer gedragen worden. Is dat een nieuw hemd?, Je staat er goed mee!

Is dat door dat boek?, vroeg Lois. Jawel, een boek als opzweper. 

Het is echter moeilijk, het mét minder spullen gaan doen vraagt doorzetting en tijd weet ik nu al.
Alles moet bekeken worden op haar nodig en onnodig zijn, en ondertussen gaat het leven door.

Het meest meldenswaardige tot nu toe is dat we zes dagen naar Barcelona gingen mét enkel handbagage. 
Wat een vrijheid om zo te reizen; 

niet sleuren met een grote koffer/ met de bus naar de luchthaven/ geen aanschuiven om in te checken/ .. Je landt, niet wachten aan de bagageband, de ontdekkingsreis begint zonder al die stress.

Ook geen onnodige souvenirs gekocht, geen plaats voor. Thuis blijken die meestal toch zo leuk niet meer. Ze liggen in de weg en laten de ervaring toch niet langer laat duren.
We zagen best veel mooie en voordelige spullen, maar het bleef bij nieuwsgierig rondkijken, we kochten er (zo goed als) niets.
Twee T-shirts, een paar wandelschoenen (die we daar gebruikten), een nodige zonnebril, een tandenborstel, drie sleutelhangers voor onze kids, een handwaaiertje voor ons nichtje, en een paar stukken harde nougat, is het enige dat extra mee naar huis kwam. De nougat was snel op. 

.. en eens thuis werden meteen ook twee versleten T-shirts afgedankt. Twee binnen, twee buiten. 

We zagen alle mooie dingen in de stad, deden lange wandelingen samen, genoten van een ijsje en een drankje, we genoten van elkaar.
Zoals Francine Jay het schrijft, is het belangrijk om ervaringen op te doen, geen spullen.

Tot volgende week voor een nieuw bericht, groetjes van uw coach Clark Kent