Word Topchef !

Even niet geschreven. Uw coach heeft een nieuwe job, terug in de psychiatrie.
Op een PAAZ deze keer, hetgeen betekent dat al de boeken in de sectie psychologie vroeg of laat in mijn boekenrek belanden. Alles dat me zo interesseert kan en mag weer, zalig.

Ik werk als oude rot in een volledig jong team, wat heel wat interessante ontmoetingen oplevert. Het doet me regelmatig denken aan mijn tijd als beginnend psychiatrisch hulpverlener, én aan hoe jong ik ben geweest en hoe dat voelde.

Na enkele jaren samenwonen, kregen we onze dochter. Nu was spaghetti kunnen maken niet meer voldoende en Louis Lane kocht me het kookboek van de boerinnenbond. Ze zei dat het tijd was dat ik leerde koken. In het begin liet ze me niet alleen begaan. Ze sloeg het boek open en liet me zien hoe ze het klaarmaakte.

"Er staat dat je groene paprika moet gebruiken, maar ik neem rode die heeft meer smaak."
"Er staat dat je zonnebloemolie moet gebruiken, maar ik gebruik olijfolie."
En zo ging het maar door.
"Er staat dat je er zout moet in doen, maar dat moet je nooit doen, zout is slecht en het is zout genoeg, doe maar wat meer peper."

Na een poosje onderbrak ik haar.
"Wat heeft het voor zin om een boek te gebruiken als je toch gewoon je zin doet?" vroeg ik.

En toen deelde ze een wijsheid met me. Een les die veel verder reikte dan haar keuken.

Recepten helpen ons op weg, maar ergens houdt het op. Om een 'topkok' te worden - zowel in de keuken als in het leven - is het niet voldoende om alleen de juiste inkopen te doen en aanwijzingen op te volgen. Er zijn meerdere manieren om stoofvlees te maken, ook als eens een favoriet ingrediënt ontbreekt of je een beter ontdekt.

We zullen moeten leren om ons aan te passen, te improviseren en creatieve oplossingen te zoeken als het leven er om vraagt.

De sleutel tot meesterschap, om fantastische resultaten te bereiken, ligt niet in de techniek, niet in het recept, maar in jezelf. 
Innerlijke kracht en ervaring zijn belangrijker dan 'het recept' uit het boek van de boerinnenbond, of de handboeken van op school.

Voor mijn jonge collega 's heb ik wel eens aanwijzingen, maar ze gaan zelf hun weg vinden.
Het recept stilaan loslaten, en zelf meer en meer ontdekken met ups and

downs.

Ik verbaas mezelf hoe ik tegenwoordig in de keuken niets meer afweeg en afmeet, en de dingen tezamen op tafel krijg (alles gaar en even warm).

Omdat het belangrijk is dat je aan jezelf werkt, schrijf ik vandaag weer verder aan selfcoach Clark Kent. Ook coachClarkKent en Lifecoach Clark Kent trek ik weer in gang, met dank aan mijn jonge collega Jay die me opnieuw aan het schrijven kreeg.

Zien wat dat geeft.

Groeten van uw selfcoach Clark Kent, en zijn Louis